Mijn hoofd zit vol met verhalen over mensen. Ik kom ze tegen tijdens interviews, in de supermarkt of onderweg tijdens reportages. Sommige verhalen komen binnen en verdwijnen al snel in het grote niks. Andere verhalen blijven nog een tijdje rondzingen in mijn hoofd.
Ik ontmoette hem op zijn werk. Hij was als vrijwilliger aan de slag om het laatste deel van zijn detentie uit te zitten. Mij leek het vooral een jolige vent. Hij schommelde met zijn ronde buik een beetje door de moestuin, keek eens bij de kipjes en had al die tijd een grote, gulle lach op zijn gezicht.
“Heb je het naar je zin hier?”
“Geen klagen mevrouw, geen klagen.”
“Dat is goed om te horen. Wat doe je hier zoal?”
“Alles, ik doe alles wat ze me vragen. Hout zagen, planten verzorgen, eieren rapen. Ik doe alles.”
Met een vrolijk hoofd beantwoordde hij al mijn vragen.
“Waar kom je eigenlijk vandaan?”
“Ik kom uit Irak. Ik ben christen.”
“Oh, dus dat was niet zo veilig voor je? Hoe oud ben je eigenlijk?”
“Ik ben 43.”
“En hoe lang ben je in Nederland?”
“Al 22 jaar, eerst Amsterdam, nu hier.”
Ik zette snel de rekenmachine in mijn hoofd aan en concludeerde:
“Dus je was 21 jaar toen je in Nederland kwam. Dat is een flinke tijd.”
“Nee, nee, niet 21 jaar. Eerst Turkije, ik was in Turkije.”
Even moest ik omschakelen. Wat was het verhaal van deze man?
“Turkije? Waarom was je in Turkije? En waarom ben je daar niet gebleven?”
“Mensen vluchten, over zee, kon ik geld verdienen.”
Nu was ik echt van slag. Vertelde hij me nou dat hij mensensmokkelaar was geweest? Had deze man een tweede gezicht dat ik nu ging ontdekken?
“Over zee? Geld verdienen? Was je mensensmokkelaar?”
Zonder schroom antwoordde hij.
“Ja, maar niet de route die ze nu doen hoor. Veel te gevaarlijk!” En hij beeldde hoge golven uit met zijn handen, golven van opzij die bootjes om doen slaan. “Veel te gevaarlijk.”
“Ik had huis, mooie auto. Geld allemaal naar Amerika.”
Amerika? Welke kant ging dit verhaal nu weer op?
“Waarom naar Amerika?”
“Dochter, heleboel familie. Allemaal Amerika.”
“Goh, dat is ver. En jij zit hier? Waarom ben je uit Turkije weggegaan eigenlijk?”
Het precieze antwoord blijft gissen, maar hij vertelde iets over geweerschoten en vluchten en vervolgens volgden verhalen over zijn tijd in Nederland. Uiteindelijk eindigde dat voor zover ik begreep met een vechtpartij en een gevangenisstraf.
En nu stond hij hier, in een moestuin op het platteland. Met zijn gulle lach, ronde buik en vrolijke enthousiasme. Terwijl ik me af stond te vragen wat ik nou precies van hem moest vinden. Een tikje in de war reed ik even later weer huiswaarts. Ik was op pad om een gezellig leesverhaal te maken en keerde terug met een bijzonder levensverhaal in mijn hoofd.
Lizanne Wesselink Tekstproducties 